Powyższe wymienione czynniki wpływają w różnym stopniu w zależności od ich ilości występowania w atmosferze.

Badanie korozyjności metali i ich zabezpieczeń (powłok) prowadzi się poprzez:

• warunki naturalne – próbka metalu poddawana jest działaniom warunków atmosferycznym i ich obserwacja ( badania tzw. eksploatacyjne). Badania eksploatacyjne dzielimy na: próby technologiczne i badania polowe.
• badania laboratoryjne- polegające na przyspieszeniu działania nie korzystnych warunków na metale w odpowiednich komorach klimatycznych tzw. komorach solnych w których wytwarza się działanie różnych środowisk np. mgła solna, dwutlenek siarki. Na skutek czego możemy ustalić stopień skorodowania i szybkości korozji powierzchni powłoki i metalu. Korozyjne badania laboratoryjne dzielimy na badania modelowe (długotrwałe) i badania przyspieszone (krótkotrwałe).

Najczęściej wykorzystywaną metodą do badań nad korozyjnością metali jest laboratoryjna w komorach solnych. W powyższych badaniach i przeprowadzanych próbach stosuje się podwyższoną wilgotność względną i temperaturę i dodatkowo natrysk solanki. Daje nam powyższa metoda 100 krotne przyspieszenie procesu korozyjnego. Czas badania metali lub powłok w komorze solnej odbywa się w zależności od detalu badanego i waha się od 90 do 500 godzin. Badania korozyjne we mgle solnej muszą być przeprowadzane w komorach wykonanych z materiałów odpornych na korozję, albo ściany komory powinna być wyłożona np. pleksiglasem.

Uzyskane wyniki nie mogą być przyjęte za bezpośrednią miarę odporności korozyjnej. Interpretacja wyników badań korozyjnych dokonywana jest zależnie od potrzeb i rodzajów korozji poprzez:

• ocenę wizualną,
• ocenę metalograficzną,
• metodę analizy chemicznej,
• pomiar ubytków grubości powłoki ochronnej,
• metody mechaniczne,
• metody elektryczne,
• metody elektrochemiczne